Filenin sultanları önceki gün Türkiye’yi tek yürek ayağa kaldırdı.

Benim en hoşuma giden görüntü neydi biliyor musunuz? Lütfen kaçırdıysanız izlemenizi şiddetle tavsiye ediyorum.

Kimin aklına geldi, kim oraya dev ekranı kurdu bilmiyorum, kendisine yürekten teşekkür ediyorum. Antalya’nın göbeğine Markantalya alış-veriş merkezinin önüne dev ekranlar konulmuş ve herkes maçı izliyor.

Son dakika düdüğü çaldığında ve Türkiye’nin şampiyonluğu ilan edildiğinde ekranda milli voleybolcularımız birbirlerine sarılıp şampiyonluğu kutlarken, meydanda bulunan kadınlar-erkekler herkes sevinçle yerlerinde zıplıyorlardı.

Ben günlerdir Antalya milliyetçiliği yapıyorum ya, bu görüntü beni tekzip etti. Kendimi sorgulamama neden oldu.

Orada bulunan Antalya’lı, Adıyaman’lı, Artvin’li, Tokatlı bilmem hangi ilin, hangi ilçesinin hangi köyündendir. Yörük’müdür, Çerkes’midir, Kürt’müdür, Laz mıdır fark etmiyordu. O anda her şey silinmiş bir tek Türkiye vardı.

Antalya’nın göbeğinde taaa uzaklardaki şampiyon voleybolcularımızla birlikte tek yürek olmuş milli takımımızın şampiyonluğu için yerlerinden durmadan sevinçle zıplıyordu.

İçimi bir mutluluk sardı. Sevinçten gözlerim doldu.

Bir kez daha “Taşın çiçek açmadığını, suyu boşa harcadığımda” öğrenmiş oldum.

NOT1: Ama hala Antalya milliyetçiliğim devam ediyor, haberiniz olsun.

Not2: Bu gün aslında Otogar hattındaki otobüslerin seferlerin kaldırılmasını işleyecektim. Yazı nerden nereye geldi.