Terörsüz Türkiye’nin ilk günlerini yaşıyoruz. İnşallah başka örgütler çıkmaz da ülkemiz hayal edilen huzurlu bir ülke olur.
Terörün bitmemesinin ana nedenlerinden birisi mali akıştı.
Biliyorsunuz terör için önce silah almak lazım. Burada uluslararası silah satıcıları devreye giriyor. Örgüt ise silah alabilmek için para bulması gerekiyor. Bu nedenle uyuşturucu işine giriyorlar.
Onbinlerce örgüt elemanlarının yemesi, içmesi, kıyafetleri dev bir organizasyon gerektiriyor.
En basitinden örgüte un sağlayan tüccar bile bu savaşın bitmesini ister miydi?
Bu hafta inanılmaz siyasi sirkülasyonu bol rüzgarlar içinde geçiyor.
Bir yandan PKK kendisini fesih ederken, diğer yandan Rusya ve Ukrayna savaşının bitmesi için Türkiye’nin ev sahipliğinde Cumhurbaşkanımız Sayın Recep Tayyip Erdoğan’ın liderliğinde uluslararası bir savaşın bitirilmesi için masaya oturulacak.
Baş döndüren bir trafik.
Rusya-Ukrayna savaşının bitmesi demek, Antalya’da yaşayan Rus ve Ukraynalıların evlerine dönmesi demek.
Parası bol olan Rus ve Ukraynalıların tercih ettiği Konyaaltı ile daha az geliri olanların tercih ettiği Kepez ve Varsak bölgelerinde kiraların yavaşça düştüğünü hep birlikte göreceğiz.
Elbette bunların etkisini süreç içinde birlikte yaşayacağız.
NOT: Dün kaleme aldığım yazının ardından Tarkan Göncü kardeşim aradı. Uzun süre telefonla konuştuk. Eskiler-yeniler derken. Tarkan Göncü kardeşimiz evlatlarından bahsetti. Yazdığım yazı karşısında üzüldüğünü söyledi.
Çok çok eskilerde kalan gençlik hatalarının bu gün hatırlatılması onu gerçekten üzmüştü.
Aslında çok doğru söylüyor.
Gençlikte hangimiz hata yapmadık ki?
Benim bile bu gün hatırlamak istemediğim o kadar çok hatam, şimdi utandığım olaylar var ki!
Bu meslekte benim kadar günahı olan yoktur herhalde
Gençlik hatalarının ardından kendisini evlatlarına ve ticarete adamış. “Onları bu ülkeye hizmet eden pırıl pırıl hukukçular, mimar evlatlarım var. Bu güne kadar bir okul, iki cami yaptırdım. Şimdi yine Döşemealtı’nda 30 derslikli bir okul yaptırmak için kolları sıvadım. Protokolünü önümüzdeki günlerde yapacağız. Ama senin yazdığın yazıdan sonra böyle ne bileyim içimde heves kalmadı. Kimin benden 1 kuruş alacağı varsa gelsin, servetimi bağışlamaya razıyım” dedi.
İnsan olarak kendisini üzdüğüm için üzüldüğümü ama gazeteci olarak yazdığım söyledim.
O uzun konuşmanın ardından bunları yazmam şart oldu.
Tarkan Göncü kardeşim, seni değil yüce rabbim beni affetsin.
Benim günahım daha çok
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.